Veerkracht
Mijn nieuwe woonplaats, een dorp dat doordrenkt is van Geschiedenis, maakt zich op voor een groots evenement: Het Midwinterfeest. Er worden duizenden bezoekers verwacht en de voorbereidingen nemen maanden in beslag. De bewoners van het dorp hullen zich tijdens het feest in historische kleding en versieren de huizen en straten. In het plaatselijke hotel is een ‘inspiratiemiddag’ georganiseerd. Als nieuwkomer kan ik wel wat ideeën, hulp en -inderdaad- inspiratie gebruiken. Ik stuur ik mijn fiets, over een houten bruggetje, het rommelige parkeerterrein van het hotel op.
Terwijl ik mijn fiets op slot zet word ik bijna ondersteboven gelopen door een groep kinderen. Ze jagen elkaar na, met opgewonden wangen en wapperende haren, in een woest spel. Tikkertje, verstoppertje of misschien zelfs oorlogje?! Sinds enkele maanden wonen ze, met een honderdtal Oekraïense landgenoten, in de rechtervleugel van dit hotel in de waterrijke polder.
Het is druk binnen. Videopresentaties en kraampjes met fotomateriaal vertellen de geschiedenis van het dorp. Het is een o-zo Hollands verhaal over haringvangst en het bevaren van de wereldzeeën. Het gaat over kennismaken met andere culturen en het adopteren van nieuwe invloeden. Over hoe je daar handig je voordeel mee kunt doen. Over de jacht op walvissen en de strijd tegen het water. Een verhaal over tegenslag en voorspoed. Over enorme welvaart en bittere armoede. Het is een eeuwigdurend verhaal over barre omstandigheden en mensenlevens die verloren gaan. Over mensen die vallen en vaak weer opstaan. Maar niet altijd. Het is een verhaal over de veerkracht van mensen onder alle denkbare omstandigheden.
Een aantal aanwezige dorpsgenoten hebben alvast hun historische kleding aangetrokken ter inspiratie. Er loopt een parmantige dorpsomroeper rond met puntige schoenen met gouden gespen. Een eenvoudige vissersvrouw met geruit schort en een rieten mand. Een deftige koopmansvrouw in een rode, wijduitstaande taftzijde jurk. Ik meen zelfs de beroemde molenbouwer te herkennen die ooit in dit dorp woonde, een man met een kenmerkend, vooruitstekend spits sikje. De kledinggroep vertelt me van alles over kleding die ik kan aantrekken, huren, lenen en zelfs maken. Vervolgens sluit ik aan in een lange rij om me aan te melden voor de functie van ‘poortwachter’: zij sturen tijdens het evenement de bezoekersstromen in goede banen. ‘Als we allemaal een uurtje doen, hoeft niemand zes uur lang te blauwbekken!’, roept de mevrouw van de organisatie bemoedigend.
Terwijl de rij langzaam voort schuift komt een oude vrouw naast mij staan. Ze is klein en heeft een verkreukeld, getekend gelaat. De tachtigjarige leeftijd is ze zéker gepasseerd. Met glinsterende, priemende ogen kijkt ze om zich heen. Ze houdt me haar mobiele telefoontje voor en wijst naar het schermpje. ‘Wat doen jullie hier?, staat er te lezen. Daarboven een tekst in Cyrillisch schrift, naar ik aanneem met dezelfde vraag. Plotseling zie ik de zaal door de ogen van deze vrouw. Het moet onbegrijpelijk zijn: de opgewonden drukte, het geroezemoes en bovenal, de mensen in hun historische kleding.
Middels mijn telefoon breng ik haar op de hoogte van het aankomende dorpsspektakel. Op haar gezicht verschijnt een grote grijns tijdens het lezen. ‘Ik hou van jullie Festival!’, antwoordt ze enthousiast op haar schermpje. ‘Wanneer?’ Ik geef haar de details en vraag of ze ook komt. ‘Ja, dat is leuk!, zegt ze in gebroken Nederlands. Dan loopt ze met een jongere vrouw naar het kledingkraampje. Ze brengt haar op de hoogte van de gebeurtenissen. Zo te zien schrijven ze zich allebei in bij de kledingploeg.
‘Excuses voor het oponthoud’, leg ik mijn getreuzel uit aan de mevrouw met de inschrijflijst. Ze heeft met veel geduld ons gesprek gadegeslagen. ‘Misschien raar’, zegt ze, en haar stem beeft licht. ‘Maar dit ontroert me! Zó oud en zó ver van huis en weg van alles dat je kent. En dan tóch weer door gaan. Wát een veerkracht!’ Even staan we samen, stil naast elkaar, en kijken de gonzende zaal in. En dan gaan we weer verder. Zoals altijd. Zoals iedereen. En dat al vele eeuwen lang.
Heb je de smaak te pakken? Lees dan meer Hondse zaken op mijn website. Bijvoorbeeld over een bijzondere ontmoeting op het strand. Of ga op zoek naar een boekentip in de vele aanraders op deze site. Bijvoorbeeld over de klassieker De Wijde Sargassozee van Jean Rhys.